Ракавіцкія могілкі былі заснаваны ў 1803 годзе. Тэрыторыю ў 10 акраў купілі манахі з ордэна кармелітаў для арганізацыі могілак у сувязі з забаронай пахавання пры касцёлах, якія размяшчаліся ў межах Кракава. Кошт добраўпарадкавання быў аплачаны муніцыпалітэтам Кракава і бліжэйшых вёсак. Першыя пахаванні адбыліся ў студзені 1803 года.Ракавіцкія могілкі неаднаразова пашыраліся. У 1836 годзе кармэліты дакупілі яшчэ 10 гектараў. У 1840 годзе могілкі былі абнесены сцяной. У 1863 годзе кракаўскі муніцыпалітэт выкупіў зямлю ў кармелітаў і далучыў да могілак 5 гектараў, каб хаваць на новым участку ахвяры эпідэміі. Далейшае пашырэнне адбылося ў 1866 годзе. На мяжы 1933 і 1934 гадоў могілкі пашырыліся на поўнач.У 1976 г. могілкі былі ўнесены ў рэестр помнікаў культуры Малапольскага ваяводства.

Ракавіцкія могілкі

Статусныя могілкі дзе пахаваны многія прадстаўнікі ваеннай, культурнай і грамадскай інтэлігенцыі

Росы заснаваны ў 1801 годзе за мяжой горада. Тады ж на могілках быў пахаваны бургамістр Вільні Ян Мюлер.Могілікі паступова расразсталіся, у 1814 да іх далучылі яшчэ частку зямлі, а ў сярэдзіне 19 ст. да Росаў далучылі пахавання памерлых у аддзяленні Антокальскай бальніцы, якія знаходзіліся побач.Пад час пустання 1863 года тут быў скалд зброі паўстанцаў.Перад уваходам на могілкі ў 1920 былі пахаваны салдаты, якія загінулі ў савецка-польскай вайне. У 1935—1936 могілкі былі перабудаваны па праекце Войцеха Ястжэмбоўскага.З 1967 пахаванні на Росе, акрамя выключных выпадкаў, спынены. Могілкі сталі помнікам архітэктуры.У 2019 тут быў перапахаваны Кастусь Каліноўскі. Акрамя яго на Росах ёсць вялікі спіс пахаванняў іншых вядомых беларусаў.

Роса (Вільня)

Адны з найстарэшых з захаваўшыхся могілак Літвы.

Праваслаўныя могілкі на Волі (Варшава) - гэта адзіны ў Варшаве некропаль, прызначаны для людзей праваслаўнага веравызнання, хоць тут сустракаюцца і каталіцкія пахаванні. Таксама ёсць квартал стараабраднікаў, іх магілы былі перанесены з могілак у Камёнеку ў 1960-я гады.З-за невялікай колькасці праваслаўных вернікаў у Варшаве, да 1830-х гадоў у іх не было асобных могілак. Праваслаўных хавалі на Эвангеліцка-Аўґсбургскіх і Эвангеліцка-рэфарматарскіх могілках, а таксама на Павонзкі.Пасля падаўлення польскага нацыянальнага паўстання 30-х колькасць праваслаўных у Варшаве ўзрасла і ў 1834 годзе каталіцкая парафія св. Лаўрэнція была зачынеа, а касцёл пераўтвораны ў праваслаўны храм Уладзімірскай іконы Божай Маці. Вакол царквы былі пабудаваны праваслаўныя могілкі, куды ўваходзілі таксама тэрыторыя рэдута № 56 і зямля, набытая ў сям'і Порай-Бярнацкіх. Выбар месца меў відавочны палітычны пасыл, бо могілкі былі месцам баёў пры абароне Варшавы падчас паўстання, а свята Уладзімірскай іконы Божай Маці ў рускай праваслаўнай царкве прыйшлося на дзень узяцця горада.Першыя пахаванні з'явіліся яшчэ да заснавання могілак, імі сталі брацкія магілы рускіх салдат, якія загінулі пры штурме горада ў 1831. Першыя магілы не звязанага з паўстаннем з'явіліся ў 1836 годзе, а афіцыйнае адкрыццё могілак адбылося ў 1841 годзе.Праваслаўныя могілкі на Волі былі падзелены на чатыры ўчасткі, дзе памерлых планавалася хаваць у залежнасці ад іх сацыяльнага становішча. На паўднёвым захадзе, бліжэйшым да храма Уладзімірскай іконы Божай Маці, адведзена месца для надмагілляў святароў, афіцэраў, вышэйшых чыноўнікаў і ўзнагароджаных ордэнам Св. Георгія. Астатнія ўчасткі прызначаліся для купцоў, малодшых афіцэраў і чыноўнікаў, гаражан і салдат і, нарэшце, для самых бедных пластоў насельніцтва. Найменш прэстыжнай часткай могілак была паўночная, найбольш аддаленая ад царквы.У 1915 годзе ўсё праваслаўнае духавенства Варшавы на чале з арцыбіскупам Мікалаем пакінула горад, узяўшы з сабой дакументы могілкавай канцылярыі. Яны згубіліся ў Расіі і так і не былі знойдзены. Да 1919 года за могілкамі ніхто не глядзеў. Праваслаўны святар Ян Каваленка ў 1919 годзе ахарактарызаваў стан некропаля як трывожны. Аб знішчэнні многіх надмагілляў пісала і мясцовая прэса.З 1919 года царква зноў ператварылася ў касцёл, а ў 1921 годзе паміж храмам і могілкамі была ўсталявана агароджа.Падчас Другой сусветнай могілкі не пацярпелі. Аднак на яго тэрыторыі праходзілі масавыя пакаранні мірных жыхароў падчас разні на Волі. Тут было расстраляна 60 жыхароў Вольскай вуліцы, было забіта больш за 100 дзяцей, якія жылі ў праваслаўнай парафіі. Таксама былі забітыя супрацоўнікі прытулку і святары, якія працавалі ў царкве і іх сем'і.Да 60-х гадоў больш за 200 разбураных пліт былі адноўлены, а ў 1965 годзе могілкі былі ўнесены ў рэестр помнікаў архітэктуры.

Праваслаўныя могілкі на Волі (Варшава)

Гэта адзіны ў Варшаве некропаль, прызначаны для людзей праваслаўнага веравызнання, хоць тут сустракаюцца і каталіцкія пахаванні.

Старафарныя могілкі ў Быдгашчы — найстарэйшыя каталіцкія могілкі ў Быдгашчы, заснаваныя ў 1808. Мэрыя Быдгашча набыла чатыры гектары зямлі, размешчанай на грунтавай дарозе (цяпер вуліца Грунвальдская). Зямля адразу прызначалася для стварэння могілак. Падчас падзелаў Рэчы Паспалітай і нацыянальных паўстанняў, на могілках было шмат патрыятычных маніфестацый, нагодай для якіх стала пахаванне шляхетных быдгашчынцаў. У 1877 годзе Околе было ўключана ў склад Быдгашчы, і такім чынам могілкі сталі часткай гарадской рысы. Аж да пачатку 20 стагоддзя ўлады Прусіі не дазвалялі заснаванне новых каталіцкіх парафій у Быдгашчы. Паколькі могілкі былі перапоўненыя, яго ўжо нельга было выкарыстоўваць. У 1906 годзе парафіяльны святар Рышард Маркварт дамогся дазволу на заснаванне новых парафіяльных могілак на паўночнай ускраіне горада (Новафарныя могілкі). З таго часу некропаль пачаў называцца Старафарнымі могілкамі.

Старафарныя могілкі ў Быдгашчы

Старафарныя могілкі ў Быдгашчы — найстарэйшыя каталіцкія могілкі ў Быдгашчы, заснаваныя ў 1808. 

Альшанскія могілкі - самыя буйныя і адны з найстарэйшых у Празе. Першыя пахаванні з'явіліся тут яшчэ ў 1682 годзе. За некалькі гадоў да гэтага горад выкупіў сабе зямлю і выкарыстоўваў як месца для пахавання памерлых пасля эпідэміі чумы.У 1787 годзе імператар Іосіф II забараніў хаваць людзей у межах горада і Альшанскія могілкі сталі асноўнымі для правабярэжнай часткі Прагі. Яны моцна разрасліся і ператварыліся з брацкіх могілак для беднякоў у вельмі прэстыжнае месца, дзе хавалі прадстаўнікоў самых значных родаў Чэхіі, дзякуючы чаму захаваліся багатыя надмагіллі.На могілках існуе 3 часці - праваслаўная, каталіцкая і яўрэйская. Праваслаўная аддзелена ад іншых вуліцай, яўрэйская абгароджана асобным плотам. На могілках пахавана некалькі вядомых беларускіх палітычных дзеячоў.

Альшанскія могілкі (Прага)

Альшанскія могілкі - самыя буйныя і адны з найстарэйшых у Празе. Першыя пахаванні з'явіліся тут яшчэ ў 1682 годзе.

Архіў_Месцаў

Ракавіцкія могілкі

Роса (Вільня)

Праваслаўныя могілкі на Волі (Варшава)

Старафарныя могілкі ў Быдгашчы

Альшанскія могілкі (Прага)